فرمول «نقض حریم خصوصی» برای «حفظ سلامتی»

 حریرچی معاون وزیر بهداشت با اعتراف به اینکه امکان جریمه افرادی که در کوچه و خیابان ماسک نمی‌زنند را نداریم گفته: در قدم اول در مکان‌های شلوغ مانند مترو و پاساژ‌ها و مراکز خرید نیرو‌های نظارتی برای اعمال قانون مستقر خواهند شد .
 او گفته: همه افراد موبایل دارند و سیستم‌هایی وجود دارد که حرکت و موقعیت شماره‌های موبایل را ردگیری می‌کند. از این طریق و از طریق تصاویر با کیفیت کارت ملی، جریمه‌ها به فرد ابلاغ می‌شود و فرد دو هفته فرصت دارد پرداخت کند. اگر نکرد از یارانه هم می‌شود کسر کرد.  طی چند روز اخیر، انتشار جزئیات بیشتری از این طرح شامل شیوه شناسایی، جریمه و اخذ آن نشان می‌دهد که اجرای این طرح ابهامات و مشکلاتی به همراه دارد. در این طرح که به نظر می‌رسد یک کپی‌برداری از شیوه الزام به رعایت پروتکل‌های بهداشتی در برخی کشورهای عربی و غربی است مشخص نیست اخذ جریمه دقیقا به چه صورت قرار است انجام شود چرا که حتی در اجرایی‌ترین حالت (کسر از یارانه ها) دست کم یک سوم جمعیت کشور که اکثر آن در کلان شهر‌ها به خصوص تهران ساکنند را شامل نمی‌شود.
اساسا استفاده از این تکنولوژی‌ها به معنای قربانی شدن حریم خصوصی افراد است. هرگز نمی‌توان اطمینان داشت که این داده‌های جمع‌آوری شده برای موارد دیگری که افراد نسبت به آن رضایت و اطلاع ندارند استفاده نشود. برخی رسانه‌های غربی حتی نسبت به ارسال داده‌های پهپاد‌های چینی به دولت چین هم ابراز نگرانی کرده‌اند.  در پی شیوع کرونا گزارش‌های متعددی درباره نقض حریم خصوصی با بهانه خیر عمومی منتشر شده و هنوز مشخص نیست آیا در شرایط بحرانی می‌توان به دولت‌ها اجازه نقض این حریم را داد یا خیر.  تکنولوژی‌های جدید شاید امنیت فیزیکی افراد را در زمان شیوع بیماری حفظ کند، اما نتایج بلند مدتی بر حریم خصوصی آن‌ها خواهد گذاشت. دادن مجوز به دولت‌ها برای ردگیری افراد از یک سو ضامن سلامتی و از سوی دیگر زمینه ساز نقض حقوق آنهاست.  هنوز مشخص نیست دقیقا چه سازوکاری برای تشخیص تخلفات ناشی از نقض پروتکل‌های بهداشتی و اجرای جریمه‌های ناشی از آن قرار است اجرایی شود و اساسا چه نهادی مسئولیت تشخیص و اجرای آن را برعهده دارد و در نهایت آیا این قوانین موجب بازدارندگی و کاهش مبتلایان و قربانیان ویروس کرونا در کشور خواهد شد یا نه.
پایگاه خبری‌ ای‌بی‌سی مساله ضمانت اجرای جریمه‌ها در دنیا را یک مساله ذهنی خوانده و گفته: این مساله شباهت زیادی به مالیات دارد. ما می‎دانیم که باید مالیات بپردازیم و در این باره نیز صادق باشیم چرا که دولت بدون مالیات‌های ما نمی‌تواند به حیاتش ادامه دهد. دولت از مردم می‌خواهد که مالیات بدهند و با کسانی که از این دستور پیروی نکنند برخورد می‌شود خواه رییس جمهور باشد یا هر کس دیگر. اکثر مردم به این دستور توجه می‌کنند، اما با کسانی که بی‌توجهی می‌کنند و قانون را نقض می‌کنند و کسی متوجه نمی‌شود چه باید کرد؟ این اساسا چالش ضمانت اجراست.