چالش افزایش مزد کارگران

 صطفی شریف (استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی) در پاسخ به این سوال که چقدر زمان برای به بار نشستن سیاستهای دولت برای کاهش نرخ تورم لازم است، گفت: تورمی که طی چند سال گذشته و در همه‌ی سطوح داشتیم و خیلی هم وحشتناک بوده، یک‌ساله یا دوساله پایین نمی‌آید. اگر عزمی برای کاهش نرخ تورم وجود داشته باشد و روی همه‌ی مولفه‌های تاثیرگذار بر افزایش نرخ تورم کار شود، در آن صورت می‎توانیم بگوییم که ظرف چند سال آینده به تدریج شاهد کاهش نرخ تورم خواهیم بود. من باز تاکید می‌کنم که در این زمینه باید حتما عزمی جدی از جانب سیاستگذاران و مسئولان اقتصادی وجود داشته باشد، در غیر اینصورت تحقق این هدف امکان‌پذیر نیست.
این استاد دانشگاه در ادامه گفت: ما تجربه‌ی کاهش نرخ تورم را در دوره‌ی ریاست‌جمهوری آقای خاتمی در فاصله‌ی سال‌های ۷۶ تا ۸۳ داریم. بنابراین می‌شود این کار را انجام داد و اگر تصمیمات صحیحی اتخاذ شود، می‌شود طی چند سال آینده به کاهش نرخ تورم امیدوار بود اما هرگز نمی‌شود تورم ۴۵درصدی را مثلا در سال بعد ۲۵درصد کرد.
اقداماتی که دولت باید برای کاهش فشار اقشار ضعیف انجام دهد
شریف در پاسخ به این سوال که تا زمان کاهش نرخ تورم، دولت چه اقداماتی باید برای حمایت از اقشار ضعیف جامعه انجام دهد، گفت: اگر عزمی در این زمینه وجود داشته باشد و دولت بخواهد از این اقشار حمایت کند، باید دستمزدها را به شکل منطقی افزایش دهد؛ البته من نمی‌گویم دقیقا مطابق با نرخ تورم، اما باید به مسئله‌ی افزایش دستمزدها توجه کند. همچنین توزیع کالاهای اساسی و غیرنقدی بین اقشار آسیب‌پذیر جامعه، اقدام دیگری است که باید در این دوره انجام شود و البته باید مراقب فسادی که ممکن است در مسیر توزیع کالاها به وجود آید، باشیم.
وی تاکید کرد: باید به شکل صحیح هم دستمزدها را افزایش دهیم و هم با توزیع کالاهای غیرنقدی و اساسی تا حدودی فشار وحشتناکی که بر دوش این اقشار افتاده را کم کنیم تا وضعیت در آینده بهتر شود.
شریف همچنین در انتقاد به دیدگاهی که افزایش دستمزدها را دلیل افزایش نرخ تورم می‌داند، گفت: مسئله‌ی تورم بحث بسیار مهم و فراگیری است و برخی آن را به دستمزد تنزل می‌دهند. تورم به لحاظ نظری علل بنیادین و روانی و عارضی دارد و هر کدام از اینها مورد بحث قرار گرفته است. حتی جنبه‌ی اقتصادی تورم، ابعاد مختلفی دارد؛ ممکن است فشار از طرف تقاضا، یعنی افزایش سرمایه‌گذاری، مصرفِ بدون تولید و هزینه‌های عمومی از عوامل ایجاد تورم باشد و یا فشار بر هزینه‌ها مثل همین افزایش دستمزد.
وی تاکید کرد: کسانی که افزایش دستمزدها را عامل افزایش نرخ تورم می‌دانند فقط بر یک مورد اشاره می‌کنند در صورتی که تورم علل گوناگونی دارد. اصلا به هم خوردن توزیع درآمد و قدرت خرید مرد یک جامعه تورم‌زا است. به عبارتی وقتی عده‌ای به قدری پول داشته باشند که ندانند پول خود را کجا و چگونه خرج کنند و در مقابل عده‌ای دیگر به نان شب خود محتاج باشند، این شرایط خود تورم‌زا است. بنابراین وقتی ما صحبت از تورم می‌کنیم باید همه‌ی این جنبه‌ها را درنظر بگیریم و نمی‌توانیم دست روی افزایش مزد کارگران بگذاریم و بگوییم تورم‌زاست.
اگر هدفمان رشد تولید باشد به اشتغال هم می‌رسیم
این استاد دانشگاه در بخش دیگری از صحبتهایش در خصوص وعده‌ی دولت سیزدهم برای ایجاد یک میلیون شغل در سال گفت: یکی از اشکالات دولتمردان و سیاستگذاران این است که فکر می‌کنند با هدفگذاریِ بدون توجه به ملزوماتِ کار و صدور بخشنامه، می‌توانند به هدف خود برسند درحالیکه چنین چیزی امکان ندارد. هر کاری لوازمی دارد و اگر آن ملزومات محقق شود در نهایت می‌توان به هدف رسید.
وی در خصوص ملزومات ایجاد شغل گفت: رقابت‌پذیریِ صنایع در تحریک نیروی کار یکی از مواردی است که باعث افزایش اشتغال در صنایع مختلف می‌شود. همچنین افزایش صادرات تاثیر زیادی بر افزایش شغل دارد؛ به طور مثال ما در تولید مواد غذایی و شیمیایی و کانی‌هایِ غیرفلزی مزیت داریم و می‌توانیم نسبت به رقبای خود با هزینه کمتری محصول خود را عرضه کنیم و از این طریق ارز وارد کشور کرده و درآمد ارزی را خرج افزایش شغل در داخل کنیم.
شریف همچنین به کاهش هزینه‌های تولید اشاره کرد و گفت: اگر هزینه‌ی تولیدِ تولیدکنندگان کاهش پیدا کند، آن‌ها تولید را افزایش می‌دهند و این هم یکی دیگر از اقداماتی است که می‌تواند به افزایش اشتغال کمک کند.