صفحه اول
افشاگری‌های اخیر درباره جفری اپستین و احتمال همکاری او با موساد، دونالد ترامپ را در قلب یک بحران سیاسی و اخلاقی قرار داده است. اکنون شائبه بهره‌برداری اطلاعاتی از فیلم‌های جنسی پنهان، سایه‌ای از باج‌گیری بین‌المللی بر سر رئیس‌جمهور سابق آمریکا انداخته است. نام جفری اپستین دوباره بر سر زبان‌ها افتاده؛ این بار با ادعای تاکر کارلسون مبنی بر این‌که اپستین احتمالاً مأمور موساد بوده است. این فرضیه، تنها یک تئوری توطئه معمولی نیست. در صورت صحت، می‌تواند ارتباط ترامپ با یک شبکه بین‌المللی سوءاستفاده جنسی از کودکان را آشکار کند و مهم‌تر از آن، برملا شدن یک پروژه نفوذ عمیق اطلاعاتی را رقم بزند. کندیس اوئنز، فعال برجسته محافظه‌کار، با صراحت بی‌سابقه‌ای ترامپ را به سکوت در برابر «اخاذی شیطانی موساد» متهم کرده و هشدار داده است که «ما نمی‌توانیم درباره پدوفیلیا در دو جبهه باشیم». سکوت ترامپ و همراهی تلویحی او با نهادهای اطلاعاتی مرتبط با اپستین، نه تنها پای او را به میدان رسوایی اخلاقی می‌کشد، بلکه احتمال بهره‌برداری سیاسی دشمنان آمریکا از این نقطه‌ضعف را نیز افزایش می‌دهد. جزیره فساد؛ فهرست مهمانان و یک نامه عجیب جزیره سنت‌جیمز کوچک، که به «جزیره پدوفیل» شهرت یافته بود، حالا به نماد یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های فساد جنسی قرن تبدیل شده است. فهرست غیررسمی ولی معتبر از مهمانان این جزیره، شامل نام‌هایی همچون بیل کلینتون، شاهزاده اندرو، و حتی دونالد ترامپ است. حتی شایعه‌ای منتشر شده که ترامپ در سال ۲۰۰۳ یادداشتی با محتوای جنسی برای تولد اپستین به زندان ارسال کرده که البته خودش آن را انکار می‌کند. هرچند دستور اخیر ترامپ به دادستان کل برای پیگیری پرونده اپستین می‌تواند تلاشی برای تطهیر چهره‌اش باشد، اما ماهیت غیرشفاف این دستور و تأخیر در اجرای آن، تردیدها را تشدید کرده است. فناوری فیلم‌برداری مخفی و استفاده از «پرستوها» یکی از تکنیک‌های معروف موساد برای شکار اهداف کلیدی است. این شیوه که «شانتاژ جنسی» نام دارد، سال‌ها توسط موساد برای واداشتن چهره‌های سیاسی و نظامی به همکاری یا سکوت، مورد استفاده قرار گرفته است. اکنون با کنار هم گذاشتن اطلاعات مربوط به اپستین، روابط وی با موساد، و ارتباط ترامپ با اپستین، به یک سناریوی محتمل نزدیک می‌شویم: فیلم‌های جنسی که از ترامپ در جزیره اپستین تهیه شده‌اند، شاید در اختیار اسرائیل یا نهادهای هم‌پیمانش باشد. در این صورت، ترامپ نه‌تنها با یک رسوایی اخلاقی، بلکه با یک تهدید استراتژیک مواجه است. چنین ابزاری می‌تواند مواضع آینده ترامپ در قبال اسرائیل و حتی انتخابات ریاست‌جمهوری را دستخوش کنترل خارجی کند. پایان سیاسی ترامپ یا آغاز افشاگری بزرگ؟ اگر صحت این فرضیه‌ها اثبات شود، ترامپ وارد گردابی خواهد شد که نه دستگاه قضایی آمریکا، بلکه تلاقی منافع امنیتی، رسانه‌ای و اطلاعاتی جهانی، مسیرش را تعیین می‌کند. با توجه به آنکه برخی از دختران قربانی در زمان وقوع جرم ۱۴ سال داشته‌اند، بحث تنها در حد اخلاقی باقی نمی‌ماند، بلکه به سطح یک جرم فدرال ارتقاء می‌یابد. هرگونه همکاری قبلی یا فعلی ترامپ با اپستین یا پوشاندن ماجرا، می‌تواند وی را به محور یک بحران بی‌سابقه حقوقی-امنیتی در تاریخ ایالات متحده تبدیل کند. شاید ماجرا هنوز در سطح گمانه‌زنی باشد، اما همین گمانه‌زنی‌ها برای نابود کردن یک چهره سیاسی کفایت می‌کند.