زیرساخت ها را دریابیم!

 البرز عمویی- سه منبع سرمایه ای منابع طبیعی، منابع انسانی و زیرساخت، منابع اصلی تولید ثروت، انباشت سرمایه و تداوم توسعه هستند. بیتوجهی و کم توجهی به هر کدام از این منابع، در میزان فعالسازی و آزادسازی ظرفیت سایر منابع تعیین کننده است. یرساخت ها، یکی از این منابع مهم و نوعی انباشت سرمایه برای تداوم توسعه هستند. زیرساخت های یک سیستم ازنظر عمق، فرایند و ظرفیت بسیار پیچیده هستند، ماهیت دینامیکی دارند و با توجه به دستاوردهای دانش و فناوری انسان نسبت به گذشته، روزبه روز پیچیده تر می شوند، فرایند و فرهنگ حاکم بر یک ساختار نیز جزو زیرساخت محسوب می شود.
زیرساخت‌ها و توسعه رابطه تنگاتنگی با یکدیگر دارند. زیرساخت‌ها، که شامل انواع مختلفی از امکانات و تسهیلات هستند، به عنوان پایه‌ای برای توسعه اقتصادی و اجتماعی عمل می‌کنند. سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها، تولید و فعالیت‌های اقتصادی را تسهیل می‌کند و به بهبود کیفیت زندگی و افزایش بهره‌وری منجر می‌شود.
سیاست سرمایه گذاری خاص برای انعطاف پذیری زیرساخت‌های حیاتی مهم است. سرمایه گذاری در زیرساخت‌ها و نحوه مدیریت این سرمایه گذاری ها نیز می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر اهداف اقتصادی دولت داشته باشد. سرمایه‌گذاری‌های جدید می‌توانند سهم قابل توجهی در بهره‌وری و عملکرد اقتصادی داشته باشند اگر نسبت سود به هزینه بالایی داشته باشند. سرمایه گذاری‌های زیرساختی برای عملکرد اقتصاد ضروری است و به کارایی کسب و کار، اتصال و رشد کسب و کار کمک می‌کند که می‌تواند منجر به پایداری و افزایش اعتماد به زیرساخت‌های فعلی و آینده شود.
عملکرد و کارآیی جامعه بر اساس وابستگی متقابل و به هم پیوستگی امکانات یا زیرساخت‌های مختلف فیزیکی، اجتماعی و نهادی عمل می‌کند. زیرساخت‌های حیاتی ستون فقرات جامعه مدرن و توسعه اقتصادی را تشکیل می‌دهد و برای رفاه ملی ضروری است. و سیستم‌های فیزیکی و اجتماعی لازم را برای رشد پایدار فراهم می‌کند.
از طریق شبکه‌های حمل و نقل، شبکه‌های انرژی، سیستم‌های ارتباطی، تأسیسات آب و فاضلاب و زیرساخت‌های اجتماعی، کشورها می‌توانند بهره‌وری را بهبود بخشند، سرمایه‌گذاری‌ها را جذب کنند و رفاه کلی شهروندان خود را افزایش دهند. دولت‌ها و سیاست گذاران باید توسعه زیرساخت‌ها، اطمینان از سرمایه گذاری‌های کافی، برنامه ریزی مؤثر و مدیریت کارآمد را در اولویت قرار دهند. با انجام این کار، آنها می‌توانند قفل قدرت تحول آفرین زیرساخت‌ها را باز کنند و زمینه را برای یک اقتصاد شکوفا و مقاومتی فراهم کنند.  زیرساخت‌های حیاتی آن دسته از سیستم‌های فیزیکی هستند که برای حداقل عملیات اقتصاد و دولت ضروری هستند. آنها شامل، اما نه محدود به، مخابرات، انرژی، بانکداری و مالی، حمل و نقل، سیستم‌های آب و خدمات اضطراری، دولتی و خصوصی هستند. یکی از کلیدی‌ترین حوزه‌ها برای تحقق شعار «سرمایه‌گذاری برای تولید»، اقدامات زیربنایی در حوزه ساخت‌وساز است. زیرساخت‌های مناسب، شامل ساختمان‌ها، کارخانه‌ها، راه‌ها و سیستم‌های حمل‌ونقل، نقش حیاتی در تسهیل فرآیندهای تولیدی دارند. بدون وجود زیرساخت‌های قوی، امکان رشد و توسعه تولید به‌طورجدی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. ساخت‌وسازهای جدید می‌تواند به افزایش ظرفیت‌های تولیدی کمک کند. با ایجاد کارخانه‌های جدید و به‌روز کردن تجهیزات موجود، تولیدکنندگان می‌توانند به تنوع محصولات و افزایش کیفیت آنها بپردازند. این امر نه‌تنها به بهبود وضعیت اقتصادی کمک می‌کند بلکه می‌تواند به ایجاد اشتغال و کاهش بیکاری نیز منجر شود.
سرمایه‌گذاری در بهبود جاده‌ها، خطوط ریلی و فرودگاه‌ها می‌تواند به تسریع روند توزیع محصولات و کاهش هزینه‌ها کمک کند. این موضوع به‌نوبه خود باعث افزایش رقابت‌پذیری تولیدکنندگان داخلی در بازارهای داخلی و خارجی می‌شود.
اقدامات زیربنایی در حوزه ساخت‌وساز نه‌تنها به تولید کمک می‌کند، بلکه به ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان نیز می‌انجامد. ایجاد فضاهای مناسب زندگی، خدمات عمومی و زیرساخت‌های اجتماعی می‌تواند به جذب نیروی کار ماهر و افزایش بهره‌وری کمک کند. زمانی که کارگران در شرایط مناسب زندگی و کار کنند، انگیزه بیشتری برای تولید خواهند داشت.