کارگردان «هفت بهار نارنج»: جشنواره یک سنت است
کارگردان فیلم «هفت بهار نارنج» درباره تحریم جشنواره توسط عده‌ای از هنرمندان گفت: به نظرم جشنواره یک سنت است؛ نظر هر شخص محترم است اما در دل همین تحریم‌ها هم جشنواره به کار خود ادامه می‌دهد و می‌بینیم که از شور و شوق آن کاسته نشده است.
به گزارش کائنات به نقل از ستاد خبری چهل و یکمین جشنواره بین المللی فیلم فجر، فرشاد گل سفیدی که در این دوره فیلم «هفت بهار نارنج» را به جشنواره ارائه کرده است، درباره کیفیت فیلم های این دوره بیان کرد: در این دو روز چند فیلم دیدم که به نظرم از کیفیت مناسبی برخوردار بودند. وی حضور فیلم اولی‌ها را زمینه‌ساز یک رقابت متفاوت‌تر نسبت به گذشته دانست و درباره تحریم جشنواره توسط عده‌ای از هنرمندان اظهار داشت: به نظرم جشنواره یک سنت است؛ نظر هر شخص محترم است اما در دل همین تحریم‌ها هم جشنواره به کار خود ادامه می‌دهد و می‌بینیم که از شور و شوق آن کاسته نشده است. به گفته او فیلم «هفت بهار نارنج» که دو روز دیگر اکران می شود، به موضوع عشق بین یک زوج سالخورده می پردازد.
بیش از ۱۰ هزار سند آنلاین؛
زندگی کرک داگلاس دیجیتالی شد
بنیاد داگلاس در بخش آرشیو خود با افزودن ۱۰ هزار مورد شخصی از کرک داگلاس و همسرش، همه آنها را به صورت آنلاین برای عموم مردم در دسترس قرار داد.
به گزارش ددلاین، مایکل داگلاس اکنون مشغول فیلم سینمایی «مرد مورچه‌ای و زنبور: کوانتومانیا» است که قرار است از ۱۷ همین ماه اکران شود و دوشنبه شب اولین نمایش جهانی خود را در وست وود تجربه می‌کند. وی همچنین یک سریال ۸ قسمتی با عنوان «فرانکلین» درباره بنجامین فرانکلین دارد که در آن در نقش اصلی بازی کرده و قرار است از اپل تی‌وی پخش شود.
اما این بازیگر به عنوان معتمد با بنیاد داگلاس هم فعالیت می‌کند؛ نهاد خیریه ای که به یاد کرک داگلاس که ۳ سال پیش در ۱۰۳ سالگی درگذشت و همسرش «آن» که یک سال بعد در ۱۰۲ سالگی درگذشت، فعالیت می‌کند و ۱۱۸ میلیون دلار را به صورت وقف در اختیار دارد. بنیاد این زوج که ۶۶ سال با هم زندگی کردند از آن زمان تا کنون چندین میلیون دلار وقف کرده است. حالا این بنیاد که توسط کرک داگلاس در سال ۱۹۶۴ و زمانی که پسرش مایکل ۲۰ ساله بود بنیاد شده، برای نخستین بار یک کتابخانه آنلاین متشکل از اسناد، تصاویر و یادبودهای دیجیتالی شده از آرشیو خصوصی بیش از ۷۰ ساله زوج کرک-آن را راه‌اندازی کرده است که در مجموع ۱۰ هزار مورد مربوط به این زوج را ارایه می‌کند.
این ۲ به عنوان سفیران حسن نیت آمریکا به بیش از ۴۰ کشور سفر کرده بودند و اسناد مربوط به این سفرها و مراودات فرهنگی آنها توسط «آن» نگه‌داری می‌شد و مدارک مربوط به آنها شامل بیش از ۸۰ فیلم و ۱۲ کتاب مربوط به کرک است. «آن» همسر کرک به دلیل کارهای خیریه و بشردوستانه‌اش شهرت زیادی داشت.
مایکل داگلاس ۷۸ ساله درباره زندگی پدر و نامادری‌اش می‌گوید: پس از درگذشت آنها ما کار دلخراش جستجو در مخفیگاه‌های آنها در بورلی هیلز و مونته‌سینو را داشتیم و باید چندین انباری مربوط به کارهای تجاری را بررسی می‌کردیم ولی «آن» همه چیز را نجات داده بود. هر چند درباره کمیت و کیفیت این اسناد در کتابی از آنها که سال ۲۰۱۷ با نام «کرک و آن: نامه‌های عشق، خنده و یک عمر در هالیوود» منتشر شد، گفته شده بود اما خیلی بیشتر از آن چیزی بود که تصور می‌شد. مایکل نمی‌دانست این مسئولیت در بنیاد داگلاس وی را به سمتی می‌برد که هرگز در زندگی تجربه نکرده بود. وی می‌گوید: از آنجا که بچه عصر دیجیتال نبودم، تصور می‌کردم بازتولید همه این چیزها سال‌ها طول بکشد و خیلی گران باشد و دسترسی محدودی ایجاد کند، اما با یک عکاس آشنا شدم که با تکنیک و دوربینی که اختراع کرده این امکان را فراهم کرده تا از شکننده‌ترین چیزها تصاویری با کیفیت بالا بگیرد. وی اسناد واتیکان و اسناد موجود در آرشیو آلبرت اینشتین و نلسون ماندلا را تهیه کرده و فکر کردم می‌توان به او اعتماد کرد. باورم نمی‌شد او تنها و این قدر سریع کار می‌کند. با یک چمدان آمد که داخلش دوربین او جای داشت که ارزشش ۵۰ هزار دلار است و با بالاترین رزولوشن تا ۱۲۰۰ مگاپیکسل کار می‌کند. این آرشیو در چند بخش دسته‌بندی شده که کرک و آن، فیلم‌ها، سفرها، هالیوود و مطبوعات را در برمی‌گیرد. همه این اسناد به لطف این فن‌آوری دیجیتال شده و در آدرس بنیاد داگلاس قابل دسترسی است.
وحید آقاپور پاسخ داد؛
چالش «آقای ممیز» برای دو نقش
وحید آقاپور از ویژگی‌ها و چالش‌های بازی در دو نقش متفاوت در فیلم «سرهنگ ثریا» صحبت کرد.
شاید بسیاری وحید آقاپور را به عنوان بازیگر طنز در مجموعه «ممیزی» بشناسند در حالی که او سال‌ها در عرصه تئاتر فعالیت داشته و در سال‌های اخیر هم حضورش در فیلم و سریال با بازی در نقش‌های جدی بیشتر شده است. او پس از تجربه‌های گوناگون در بازیگری، از سوی لیلی عاج که در دوران دانشجویی با او هم‌دوره بوده، پیشنهاد حضور در فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» را دریافت کرد تا یکی از نقش‌های اصلی را بر عهده بگیرد.
او درباره تجربه بازی در فیلم «سرهنگ ثریا» در این گفت وگو توضیحاتی را ارائه کرده است.
* با وجود آنکه شما سال‌ها در تئاتر تجربه بازیگری داری اما در میان مخاطب عام بیشتر بعد از بازی در مجموعه «ممیزی» و حضور در «جوکر» شناخته شدید که کارهای طنز محسوب می‌شود. حالا به نظر می‌رسد تلاش شما به سمت کارهای جدی رفته است. آیا به همین خاطر پیشنهاد بازی در فیلم و سریال مانند «سرهنگ ثریا» و «سقوط» را پذیرفتید؟
من چه در حوزه کمدی و چه جدی مشتاق هستم تا نقش‌های مختلفی را تجربه و بازی کنم. پیشنهاد بازی در فیلم سینمایی «سرهنگ ثریا» به سابقه ذهنی لیلی عاج برمی‌گردد؛ چون از دوران دانشجویی همدیگر را می‌شناختیم. من در دانشگاه هنرهای زیبا و ایشان در دانشگاه هنر و معماری تحصیل می‌کرد و کارهای همدیگر را در جشنواره‌های دانشجویی می‌دیدیم و دنبال می‌کردیم. وقتی به من پیشنهاد بازی در فیلم سینمایی‌اش را داد فیلمنامه را خواندم و قصه آن برایم قصه خوب و جذابی آمد که در عین حال مستند هم بود. به همین دلیل پذیرفتم تا در این فیلم حضور داشته باشم.
* در این فیلم سینمایی شما ایفاگر دو نقش بودید. دو برادر با دو دیدگاه مختلف که به خوبی هم از پس آن برآمدید. چطور توانستید با این چالش مواجه شوید که مخاطب آن را پس نزند؟
اگر مخاطبان بگویند این دو نقش از هم تمایز دارد و بازی من توانسته این موضوع را منتقل کند باعث خوشحالی من است. نقش خلیل، نقش پررنگ‌تری بود و در سکانس‌های بیشتری حضور دارد و برای همزادپنداری با خلیل فرصت بیشتری داشتم تا بتوانم پروسه درک نقش و نزدیک شدن به نقش را طی کنم و به آن برسم. دشواری و چالشی که برای رسیدن به نقش جلیل داشتم این بود که باید گریم خلیل را تا رسیدن به سکانس‌های نهایی حفظ می‌کردم و حتی فرصت برای تست گریم جلیل نداشتیم. بنابراین یک تصویر ذهنی من، طراح گریم و لیلی عاج از جلیل داشتیم؛ اما در طول فیلم به دلیل آنکه با کاراکتر خلیل بیشتر دم‌خور بودم فرصت بیشتری برای این نقش داشتم. با این حال یکی از مولفه‌هایم این بود سعی کنم نشانه‌های ظاهری متفاوتی را برای شخصیت جلیل در نظر بگیرم و تفاوت‌های ظاهری را برایش تعریف کنم تا از خلیل متمایز شود. برادری که اقناع شده بود تا با گروه منافق‌ها باشد. در کنار آن فکر کردن به نکاتی مانند زندگی کردن طولانی در یک اردوگاه و محیط ایزوله به نظرم آمد می‌تواند خلق و خوی این شخصیت را قدری منزوی و درونگرا کند و در شکل حرف زدن و نگاه کردنش، اعتماد به نفس نداشتن در برقراری ارتباط با دیگران و ... تاثیر بگذارد. در کل آدم‌هایی که در محیط‌های بسته زندگی می‌کنند، خصوصیاتی دارند که من آن خصوصیات را مدنظر قرار دادم. چالش دیگرم این بود همان روزی که نقش خلیل تمام می‌شد باید سکانس جلیل را بازی می‌کردم. فرصت اندکی داشتم تا دورخیز کنم و قدری تامل و سکوت کنم تا وارد بازی در نقش خلیل شوم. نگران بودم به دلیل همین فاصله اندک بازی در دو نقش متفاوت، ارتباط گیری با نقش جدید نتیجه خوبی از آب درنیاید ولی به نظر می‌رسد توانستم از این چالش به خوبی عبور کنم.
* شما قبل از بازی در این فیلم سینمایی اطلاع درباره کمپ آزادی و ماجراهایی که در آن به وجود آمد داشتید؟
خیر، من در نخستین جلسه که با خانم عاج درباره بازی در این فیلم داشتم در جریان قرار گرفتم. بعد از آن بود که درباره این کمپ تصاویر مستندی دیدم و یکسری اطلاعات را مطالعه کردم و خانم عاج هم درباره شخصیت‌های واقعی اطلاعاتی در اختیارمان قرار داد و آنجا بود که من به صورت جزئی‌تر درباره این کمپ اطلاعات به دست آوردم.
* با توجه به اشاره‌ای که به گروهک منافقین و داعش در فیلم و سریال‌های اخیرتان می‌شود، چقدر معتقد هستید که ساخت چنین فیلم و سریال‌هایی می‌تواند این موضوعات را نشان دهد و اصلا چقدر برخی اندیشه‌های افراطی در طول تاریخ می‌تواند نسلی را تحت تاثیر خود قرار دهد و آسیب‌های گوناگون را بر روی یک جامعه بگذارد؟
طبیعتا هر فرقه و گروهی که رویکرد غیر انسانی داشته باشد بعد از مدتی همین رویکرد غیر انسانی شروع می‌کند علیه خود عمل کردن و فاجعه آرام آرام برملا می‌شود. گروه‌هایی مانند منافقان و داعش از جمله آنهاست. گروه‌هایی که مبنای تفکر آنها غیر انسانی است و جنایت‌پیشگی و خونریزی از ویژگی‌های آن است. طبیعتا سینما با توجه به قابلیت‌هایی که دارد می‌تواند درباره این موضوع هم ساخته‌هایی موثر داشته باشد. چون زبان سینما یک زبان بین‌المللی است و وقتی داستانی در مدیوم سینما ثبت شود ماندگار خواهد شد. البته به شرط آنکه با اشراف کامل وارد این موضوع و ژانر شد تا بتواند مخاطب را جذب کند و مخاطب نیز آن را باور کرده و کاملا به درک درستی از آن برسد.
* چه تصوری از موفقیت فیلم «سرهنگ ثریا» در جشنواره فیلم فجر امسال دارید؟
تا جایی که در جریان کار بودم به نظرم این فیلم، اثری است که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت و فیلمی است که مخاطب نمی‌تواند به سادگی و با بی‌تفاوتی از کنار آن عبور کند. به هر حال جشنواره یک اتفاق گذراست و با هیجان‌های خاص خود مواجه است که این موضوع جزو مزایا و معایب جشنواره محسوب می‌شود. چون فیلم دارای دغدغه‌های عاطفی و انسانی است و فیلم نخست لیلی عاج است آرزو می‌کنم در اکران عمومی مسیر هموار و اکران موفقی داشته باشد.
«سرهنگ ثریا» به تهیه‌کنندگی جلیل شعبانی با بازی ژاله صامتی در نقش سرهنگ ثریا محصول سازمان اوج است.