جامعه
زهرا مشکین زاده- «حضرت فاطمه زهرا (س) الگویی در تمام عرصهها برای زنان و مردان جامعه است و به خاطر جامع بودن شخصیت حضرت زهرا (س) است که به ایشان لقب «سیده النساء العالمین» میدهند. حیا، عفت، فعالیت اجتماعی، سیاسی، جریانشناسی، امامشناسی و سایر موارد حضرت میتواند برای ما الگو باشد و باید در این عرصهها فرهنگ سازی داشته باشیم.» با توجه به آیه تطهیر، آیه مباهله، سوره کوثر و آیه مودت، متوجه می شویم که ان حضرت در نزد پروردگار ،جایگاه رفیعی دارد.حضرت زهرا شخصیتی است که بر طبق آیه ی تطهیر از هرگونه ناپاکی، منزّه هست و بر طبق سوره کوثر، منبع و مصداق خیر کثیر(ارزش فراوان) و بر طبق داستان مباهله، حضور درکنار پدر بزرگوارش پیامبر مکرّم حضرت محّمد مصطفی(ص)، شوهرش، حضرت علیّ مرتضی(علیه السلام) فرزندان ارجمندش، حَسَنین(علیهما السلام) اتمام حجت الهی به رهبر مسیحیان و مخالفان شد. ارزش فاطمه زهرا (س) به عبودیت و بندگی خداست. اگر بندگی خدا در حضرت فاطمه زهرا(س) نبود، ایشان صدیقه کبری نبود. صدیق کسی است که آنچه را میاندیشد و میگوید، صادقانه در عمل آن را نشان دهد. هرچه این صدق بیشتر باشد، ارزش انسان بیشتر است و میشود صدّیق. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هنگامی که خداوند متعال آدم (علیه السلام) ابوالبشرات را آفرید و از روح خود در او دمید، آدم به جانب راست عرش نگریست، پنج هیکل و شبح نوری را در حال رکوع و سجود دیده، گفت: پروردگارا! آیا قبل از من کسی را از خاک و گل آفریده ای؟ فرمود: نه، ای آدم. آدم پرسید: پس این پنج هیکلی که به شکل و قیافه خودم میبینم، کیستند؟ فرمود: اینان پنج تن از فرزندان تو هستند که اگر آنان نبودند، تو را خلق نمیکردم. اینان پنج تنی هستند که برای آنان پنج اسم از اسامی خودم را جدا ساخته (آنان را به آن اسامی نامیدم.) اگر آنان نبودند، بهشت و دوزخ، عرش و کرسی، آسمان و زمین و ملائک و انس و جن را نمیآفریدم. من محمودم (جل جلاله) و این محمدی (صلی الله علیه و آله و سلم) است، من عالی (جل جلاله) هستم و این على علیه السلام است، من فاطرم (جل جلاله) و این فاطمه (علیها السلام) است، من احسانم (جل جلاله) و این حسن علیه السلام است و من محسنم (جل جلاله) و این حسین علیه السلام است. به عزت خود سوگند یاد کرده ام که هیچ کس به اندازه یک ذره بغض و کینه آنان را نزد من نیاورد، مگر این که او را وارد دوزخ سازم و از این کار باکی ندارم. ای آدم! اینان برگزیدگان من از میان آفریدگانم هستند، به وسیله آنان رهایی بخشیده و به وسیله آنان هلاک میکنم. اگر تو به من نیاز داری، به اینان توسل بجوی. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پس از این سخنان فرمودند: «کشتی نجاتیم، هر کس به آن چنگ زند، نجات یافته و هر کس از آن دوری گزیند، نابود شده است. هر کس، نیازی به خداوند دارد، به وسیله ما خاندان از خداوند درخواست کند». امام علی(ع) فرموده است: «فاطمه به قدری با مشک آبکشی کرد تا بر سینه اش اثر گذاشت، و به قدری با آسیاب دستی آرد کرد تا دست هایش مجروح شد و آنقدر خانه روبی کرد و برای پخت و پز آتش زیر دیگ نهاد که لباس هایش گردآلود و دودی گردید؛ و در این امور زحمت و رنج بسیار به او می رسید …» حضرت زهرا(س) از همان آغاز کودکی فرزندانش، عبادت خدای تعالی را در روح و روان آنها تثبیت کرد و خوی پرستش خدای یکتا را در فطرت لطیف آنها سرشت و از همان آغاز به آنها علم آموخت و آنها را برای کسب معارف و تشویق در فراگیری، آماده می کرد، به عنوان مثال به فرزندش حسن(ع) که هفت ساله بود می فرمود: «به مسجد برو، آنچه را از پیامبر شنیدی فراگیر و نزد من بیا و برای من بازگو کن.»