از تحصن مهرجویی تا پیشنهاد تاریخ اکران

 بنیامین صادقی- لیست اولیه اکران نوروز در حالی اعلام شد که نام آخرین فیلم داریوش مهرجویی «لامینور» در این لیست به چشم می‌خورد. جدا از این‌که همان لیست هم انتقادهایی را به‌همراه داشت، بسیاری از علاقه‌مندان سینما منتظر تماشای آخرین ساخته داریوش مهرجویی بودند. اما کمی بعد زمزمه‌های در مورد اکران و عدم اکران «لامینور» شنیده می‌شد، برخی صحبت از توقیف این فیلم می‌زنند و برخی از ابطال پروانه نمایش آن و برخی از حذف آن تنها از اکران نوروز. این زمزمه‌ها واکنش‌های زیادی را به همراه داشت، مثلا  دو کانون سینمایی بیانیه در مورد آخرین ساخته مهرجویی صادر کردند. در این بیانیه آمده بود: ««داریوش مهرجویی چشم و چراغ سینمای‌مان ، بزرگِ ما و پیشکسوت تمامی کارگردانان و سینماگران و نشانه و اعتبار همه سینمای ایران است. ما به عنوان کانون کارگردانان سینمای ایران و انجمن تهیه کننده/کارگردانان سینمای ایران ، براین باوریم اکران و عرصه نمایشی که با محدودیت و تنگ نظری ، چه ازجانب دولت و چه صاحبان منافع ، نتواند اثری از این بزرگمرد سینما را به نمایش درآورد ، شایستگی عنوان صحنه نمایش سینمای ایران را ندارد و تنها می تواند عرصه ای برای سودجوئی محسوب شود.  ما خواهان نمایش بی قید وشرط فیلم لامینور در نوروز امسال هستیم.» با این‌حال بالاخره رسما اعلام شد که فیلم مهرجویی به همراه فیلم «علفزار» از اکران نوروزی کنار گذاشته شده است. مهرجویی هم با انتشار ویدئویی پروانه نمایش «لامینور» را رونمایی کرد و با انتقاد از حذف این اثر و ممیزی و توقیف دیگر فیلم‌های خود گفت: «پروانه نمایش، شیر و گوشت نیست که زمانش بگذرد؛ شما برای فیلم «لامینور» به من پروانه نمایش داده‌اید، چرا زیر قولتان می‌زنید؟»
در بخش‌های دیگری از این ویدئو، مهرجویی به شدت از این تصمیم سازمان سینمایی انتقاد و بر اکران نوروزی و آغاز نمایش فیلمش از هجدهم اسفند تاکید می‌کند و می‌گوید برای گرفتن حق خود در وزارت ارشاد تحصن خواهد کرد.
* ایل‌بیگی: «لامینور» توقیف نیست
پس از واکنش شدید مهرجویی، روز گذشته معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در راستای حواشی ایجاد شده برای اکران نوروزی اعلام کرد: فیلم «لامینور» به کارگردانی داریوش مهرجویی نه توقیف است و نه مانعی برای اکران آن در آینده وجود دارد. حبیب ایل بیگی گفت: برای اکران نوروزی ٢١ فیلم متقاضی بودند که از میان آن‌ها می‌بایست هفت فیلم انتخاب می‌شد. شورای صنفی نمایش و سازمان سینمایی در این انتخاب‌ها جوانب مختلفی از جمله حضور در جشنواره فیلم فجر، تنوع ژانر و مخاطب را مدنظر قرار می‌دهند، «لامینور» هم مانند ١٤ فیلم دیگری که در بسته اکرانی نوروز قرار نگرفته است، امکان اکران در مقاطع زمانی دیگر را دارد. ایل بیگی افزود: آقای مهرجویی از بزرگان و پیشکسوتان سینماست و برای همه ما قابل احترام است. در خصوص فیلم «لامینور» هم بارها به تهیه‌کننده فیلم گفته‌ایم که فیلم مشکلی برای پروانه نمایش ندارد و مسیر اکران آن باز است؛ دلیل این هیاهو و حواشی را نمی‌فهمیم. فیلم فقط در جدول اکران نوروز نیست.
* تاریخ اکران پیشنهادی برای «لامینور»
علاوه بر معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمانی، شورای صنفی نمایش تاریخی پیشنهادی برای اکران فیلم سینمایی «لامینور» اعلام کرد. بنابراین گزارش درباره فیلم سینمایی «لامینور» به کارگردانی داریوش مهرجویی به اتفاق آرا اعلام شد ضمن تاکید بر لزوم صدور پروانه نمایش توسط وزارت ارشاد، تصمیم گرفته شد این فیلم از اکران ویژه عید فطر یا هر موعد دیگر که سازندگان فیلم تمایل داشته باشند، برخوردار شود. در این جلسه همچنین عنوان شد از آغاز اکران نوروزی ظرفیت صد درصدی سینماها برقرار شود.
* رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران: سینما محکمه نیست!
از سوی دیگر رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران در پی حواشی بوجود آمده برای فیلم «لامینور» داریوش مهرجویی و حذف آن از اکران نوروزی با وجود داشتن پروانه نمایش متنی را منتشر کرد.
جعفر گودرزی در این متن نوشت: "آن طور که من متوجه شده و در جریان قرار گرفته ام، مشکل فیلم "لامینور" اصلاح و حذف چند پلان و تک خوانی زن فیلم است.
اما مساله اساسی تر اینکه فیلم "لامینور" آخرین ساخته استاد داریوش مهرجویی علی رغم داشتن پروانه نمایش باز هم مورد بازبینی برای صدور پروانه نمایش مجدد قرار گرفته و به مشکل جدیدی برخورده که این اتفاق در نوع خودش جالب و نوبر است. متاسفانه مشکل اساسی این است که سینمای ما و خصوصا مسوولانش از گفتگو و دیالوگ که از ارکان سینماست به شدت دورند و حتی راه و رسم گفتگو و دیالوگ را هم نمی دانند و برای همین در هر مساله ای سینما را وارد بحران تازه ای می کنند و بعد کاسه چه کنم، چه کنم دستشان می گیرند و فقط نظاره گر می شوند.
مسوولان سینمایی ،اگر فیلم "لامینور" علی رغم داشتن پروانه نمایش ،به نظرتان مشکلی دارد چرا در یک جلسه و محفل درست و صمیمانه با فیلمساز و تهیه کننده اش نخواستید به یک تعامل و راهکار درست برسید!؟چرا حکم صادر کردن که ساده ترین کار است را انتخاب کردید؟
چرا نمی خواهید بپذیرید که سینما محکمه نیست و شما هم قاضی نیستید. فیلمسازی چون مهرجویی که اعتبار سینمای ماست؛ چه قبولش داشته باشید چه نداشته باشید گوهری برای سینمای ایران است و همین که در این سینما نفس بکشد،نفس های سینما کمتر به شماره می افتد و از حضور و قطعا سینما از تنفس ایشان جان می‌گیرد.احترام به شان ،جایگاه،حریم،حرمت و منزلت ایشان احترام به ذات سینماست.شما وقتی با مهرجویی ها که پشتوانه سینماست نمی دانید (و شاید نمی خواهید) چگونه رفتار کنید وای به حال دیگر اهالی سینما.سینمای ما با در نظر نگرفتن همین پشتوانه هاست که هماره درگیر بحران های متعدد و گاه لاینحل است. یادتان باشد بحران در هیچ دوره ای سینماگران ما نبوده اند ،بلکه مسوولان سینما بوده اند چرا که همواره با سینما به عنوان یک فرزند ناخواسته رفتار کرده اند و با این نگاه تلکلیف سینماگران و هنرمندان هم کاملا مشخص است. بحران مدیریت مساله مهم و حیاتی است که روح و جان و جسم سینمای ما را ذره ذره نابود کرده و می کند. اظهار نظرهای سلیقه ای و غیرکارشناسانه و مدیریت نکردن فضا و شرایط توسط مسوولان سینمایی بلای جان سینمای نحیف ما شده است. امروزه سینمای جهان در حال تغییرات اساسی است و هر روز مرزهای نویی را در می نوردد اما مسوولان سینمایی ما هنوز حتی راه و رسم گفتگو و برخورد با یک فیلمساز پیشکسوت را بلد نیستند چه برسد به نقشه راه برای سینما و برون رفت از بحران ها. دیگر دارد کارد به استخوان هنرمندان می رسد و بی تدبیری مسوولان شده است بلای جان سینمایمان. و باید گفت مسوولان سینمایی تا زمانی که اصول کارشان بر پایه همدلی و برداشتن موانع از جلوی پای سینماگران نباشد هر روز بحران تازه ای فرا روی سینما و سینماگران قرار می‌گیرد و اگر مبنا را بر تفرقه و حذف و جرح و تعدیل و عدم گفتگو و شفاف سازی بنا نهاده باشند باید به زودی همه مان در مراسم ختم سینما شرکت کنیم.
مسوولان محترم سینمای ایران؛هنرمندان در بلاتکلیفی و سردرگمی شما در مدیریت سینما دارند دست و پا می زنند و بی پناه مانده اند. با این نوع مدیریت فضای سینما پر شده از عدم امنیت،بلاتکلیفی ،سوتفاهم و زیرسوال بردن یکدیگر.
با این‌نوع مدیریت، «امید » و امید دادن ،یک دروغ بزرگ است که فقط به درد توصیه کردن به دیگران می خورد.
صد افسوس که سینمای ما همواره قربانی عدم مدیریت و نداشتن یک چشم انداز و نقشه راه درست بوده و به مسلخ برده شده است.»