ضایعات پتروشیمی کارون به محصولی ارزشمند تبدیل شد

 پتروشیمی کارون بخشی از ضایعات خود را به محصولی ارزشمند به نام «پتروکربن» تبدیل ‏می‌کند که در صنایع مختلفی چون صنایع فولاد، ریخته‌گری، تصفیه آب، هسته‌ای، نظامی، قند و شکر و فروآلیاژ کاربرد ‏دارد ‏و علاوه بر کمک به حفظ محیط زیست، سودآوری خوبی را هم نصیب شرکت‌های ایرانی می‌کند.‏
به گزارش کائنات به نقل از شانا، آیین رونمایی از محصول جدید «پتروکربن» این شرکت در محل فرمانداری شهرستان ‏طبس ‏برگزار شد.‏ علیرضا صدیقی‌زاده، مدیرعامل شرکت پتروشیمی کارون، در این مراسم گفت: صنعت فولاد و صنعت پتروشیمی در ‏حوزه‌های ‏مرتبط، تاکنون به‌صورت جزیره‌ای عمل کرده‌اند و امیدواریم این اتفاق، آغاز پر برکتی بر همکاری این دو صنعت ‏مهم و نقطه ‏اتصال حلقه‌های گمشده تولید باشد.‏
 «پتروکربن» در نتیجه همکاری شرکت پتروشیمی کارون و شرکت دانش‌بنیان فروآلیاژ تام تولید می‌شود. ماده اولیه این ‏محصول، ‏ضایعات تار شرکت پتروشیمی کارون است که پیش از این برای دفع، دفن، سوزاندن آن متحمل هزینه‌هایی می‌شد اما با ‏این اقدام، ‏از این پس به محصولی با ارزش تبدیل می‌شود.‏
این محصول در صنایع مختلفی چون صنایع فولاد، ریخته‌گری، تصفیه آب، هسته‌ای، نظامی، قند و شکر و فروآلیاژ کاربرد ‏دارد ‏و افزون بر کمک به محیط زیست، سودآوری خوبی را هم نصیب شرکت‌های ایرانی می‌کند.‏

پنج درصد نیروگاه‌ها عامل ۷۰ درصد آلایندگی جهانی!
 نتایج یک بررسی نشان داد تنها پنج درصد از نیروگاه‌های جهان عامل حدود سه چهارم انتشار آلایندگی کربن مربوط به تولید برق هستند. همه این نیروگاه‌های آلاینده زغال سوز هستند.
گروهی از محققان دانشگاه کلرادو بولدر به سرپرستی دان گرانت، استاد جامعه شناسی و از اعضای موسسه انرژی تجدیدپذیر و پایدار دانشگاه کلرادو بولدر به بررسی میزان آلایندگی ۲۹ هزار و ۷۸ نیروگاه سوخت فسیلی از ۲۲۱ کشور پرداخته و آلوده کننده های بزرگ را شناسایی کردند.
بدون هیچ تعجبی اکثر نیروگاه‌هایی که بیشترین میزان آلایندگی را داشتند، نیروگاه‌های زغال سوز بودند که از نظر میزان نیرویی که تولید می کنند، به شکل ناکارآمدی فعالیت دارند.
طبق این تحقیقات که در فصلنامه «اینوایرونمنت ریسرچ لترز» منتشر شد، بزرگترین نیروگاه‌های آلاینده در لهستان، هند، کره جنوبی، تایوان، چین، آلمان و ژاپن هستند. کره جنوبی سه نیروگاه زغال سوز در میان ۱۰ نیروگاه رکورددار آلایندگی بالا در جهان دارد. هند دو نیروگاه و کشورهای دیگری که از آنها نامبرده شد، هر کدام یک نیروگاه دارند.
به گفته نویسندگان این تحقیقات، شدت آلایندگی ۱۰ نیروگاهی که بدترین میزان انتشار آلایندگی را داشتند از نیروگاه‌هایی که در سال ۲۰۱۸ از سوختهای فسیلی دیگر در همان کشور استفاده می کردند، بالاتر بود و بین ۲۸.۲ تا ۷۵.۶ درصد آلودگی بیشتری از نیروگاه‌های دیگر داشتند. این آمار نشان می دهد که نیروگاه‌های مذکور در سوزاندن زغال سنگ بسیار ناکارآمد عمل کرده اند. این که چرا چنین نیروگاه‌های ناکارآمدی با ظرفیت بالا بکار گرفته شده اند، موضوع تحقیقات بعدی خواهد بود.
بر اساس گزارش اویل پرایس، در این تحقیقات تاثیر کاهش میزان آلایندگی جهانی مربوط تولید برق در صورت کاهش میزان آلایندگی بزرگترین رکوردداران در این زمینه، مورد بررسی قرار گرفته است. اگر این پنج درصد نیروگاه به جای زغال سنگ از گاز طبیعی استفاده کنند، میزان آلودگی جهانی ۲۹.۵ درصد کاهش پیدا خواهد کرد. در نهایت، اگر این پنج درصد از فناوری جمع آوری و نگهداری دی اکسید کربن استفاده کنند، میزان انتشار جهانی کربن از تولید برق ۴۸.۹ درصد کاهش پیدا خواهد کرد.

دبیر کل فدراسیون صنعت آب مطرح کرد؛
ورشکستگی آبی؛ میراثی برای نسل آینده
 دبیر کل فدراسیون صنعت آب گفت: متاسفانه مصرف بی‌رویه آب مخصوصا در بخش کشاورزی به میزان 90 درصد آب تجدیدپذیر و برداشت بیش از 110 میلیارد متر مکعب از مخازن آب زیرزمینی با حفر چاه‌های غیرمجاز و کاهش بارندگی‌ها، بحران آب را جلو انداخت و در حال حاضر کشور با ورشکستگی آب مواجه شده است.
علیرضا شریعت با اشاره به موضوع چالش آب در کشور اظهار داشت: کشور ما با بارندگی سالانه 250 میلی‌متر که معادل یک‌سوم بارش جهانی با پراکندگی زمانی و مکانی، در کمربند خشک و نیمه خشک واقع شده است و بصورت ذاتی کم‌آب است و نیاکان ما بر اساس همین شرایط و تجارب حاصله خود را سازگار کرده بودند. ولی متاسفانه اقدامات اشتباه توسعه‌ای صرفا به منظور خودکفایی آن هم نه توسعه پایدار و تحمیل بار اضافی بر آب و محیط زیست خصوصا طی ده‌های گذشته توسط حکمرانان موجبات بروز بحران آب و محیط زیست در کشور شده است.
*بیماری متابولیک آب در کشور
وی با بیان اینکه کشور با یک بیماری متابولیک آب مواجه شده و سوخت و ساز منابع آب دچار اختلال شده است، افزود: یعنی اینکه میزان بارش سالیانه کشور به لحاظ اقلیمی دارای محدودیت‌هایی است و ورودی به بدن نحیف منابع آب کم ولی مصرف منابع آب با حکمرانی اشتباه و عدم مدیریت درست منابع آب بسیار زیاد است. توسعه کشاورزی با همان روش‌های قدیمی و کشت محصولات پرآب‌بر، توسعه صنایع مختلف و استقرار بیش از نیمی از آنها در مناطق خشک و نیمه‌خشک به دلیل فشارهای سیاسی و تصمیماتی از این دست کشور را به ورطه مخاطرات سیاسی و امنیتی سوق داده است و اگر چنانچه این اقدامات در بستری مناسب و در قالب توسعه پایدار و الزام به طرح آمایش سرزمین اتفاق می‌افتاد قطعا با این چالش‌ها مواجه نبودیم.
*از سدهای اشتباهی تا کشاورزی غیراستراتژیک
دبیر کل فدراسیون صنعت آب گفت: استان خوزستان نمونه بارز همین حکمرانی اشتباه آب است. ایجاد سازه‌های مختلف بعضا بدون توجیه اقتصادی و فنی (نمونه بارز آن سد گتوند)، استقرار صنایع نفت به بهای خشکاندن بخش‌های زیادی از تالاب‌های این استان، انتقال آب از سرشاخه‌های رودخانه‌های بزرگ این استان، توسعه بی‌رویه کشت محصولات کشاورزی غیراستراتژیک و پرآب‌بر نمونه‌ای از این اقدامات است که اگر نگاه توسعه‌ای پایدار حاکم بود قطعا خورستان و البته بسیاری از استان‌های کشور دچار این بحران نمی‌شدند.
*حل بحران آب؛ با حضور قوای سه‌گانه و بدون هیاهوی سیاسی
وی تاکید کرد: مشکل آب و محیط زیست کشور تنها با اتخاذ تصمیمات شجاعانه و کارشناسی و به دور از هیاهوهای سیاسی و امنیتی قابل حل است و صد البته نه در کوتاه‌مدت بلکه اگر همه ارکان کشور شامل قوای سه‌گانه، نهادهای عمومی دولتی و نیمه دولتی، بخش خصوصی، متخصصان و همچنین مردم برای رفع این مشکل مشارکت فعال داشته باشند به یک بازه زمانی حداقل ده ساله نیاز است تا بتوان میزان مصرف آب تجدیدپذیر کشور را به 40 درصد تنزل داد و در این مدت البته حمایت‌های مالی و اقتصادی کشاورزان و اقشار آسیب‌دیده در قالبی کارشناسی و دقیق نیاز است.
*رهاسازی آب کرخه، یک اقدام پوپولیستی و انتقال بحران به پاییز کم‌بارش
شریعت گفت: طی روزهای گذشته به روال تصمیمات غلط گذشته جهت رفع مشکلات کشاورزان، دامداران و صنایع خوزستان شاهد رهاسازی آب از سد کرخه بودیم که به گواه آمار و ارقام خروجی از وزارت نیرو، این سد فقط تا حدود 50 روز دیگر آب ذخیره دارد، حال آنکه طبق برآوردهای سازمان هواشناسی در سال جاری پاییز کم‌بارشی را هم شاهد خواهیم بود و تاسف‌بارتر اینکه آب رهاسازی شده در همان ابتدای خروجی از سد توسط کشاورزان برای کشت شلتوک و برنج آن هم در خوزستانی که این نوع کشت ممنوع است، برداشت می‌شود و هنوز علیرغم افزایش خروجی، آب به بسیاری از روستاهای پایین‌دست سد نرسیده است و به‌نوعی با این اقدامات پوپولیستی بحران را گسترده‌تر کرده و به آینده منتقل می‌کنیم.
*آینده سخت آب کشور
وی خاطرنشان کرد: باید بپذیریم آینده آب این سرزمین بسیار سخت است و ادامه این روند زندگی بسیاری از مردم کشورمان را تهدید می‌کند، بنابراین باید روش‌های مدیریت خود را اصلاح کنیم که آن‌هم مستلزم تغییر نگاه توسعه‌ای صرف به توسعه پایدار و الزام به طرح آمایش سرزمین، شجاعت درگیر شدن با اقتصاد سیاسی و تعارض منافع بسیاری از نهادها و ... و مواجهه با ذی‌نفعان بزرگ و کوچک است. دبیر کل فدراسیون صنعت آب بیان داشت: برای اصلاح این روش‌ها و اقدامات نیاز به مشارکت و جلب‌نظر مردم است که آن هم به سادگی امکان‌پذیر نیست و الزامات و شجاعت خود را طلب می‌کند.
*برداشت 110 میلیارد متر مکعب آب زیرزمینی و یک کشور ورشکسته آبی
وی با بیان اینکه انتقال آب بین حوضه‌ای از خطاهای بزرگی طی سال‌های گذشته است که حاصل عدم مدیریت حوضه‌های آبریز و عدم تطبیق با تقسیمات استانی کشور بوده است، گفت: بر اساس شاخص‌های مصرف آب در بخش کشاورزی و صنعت و روند افزایش جمعیت پیش‌بینی بدین صورت بود که بحران آب طی 10 الی 15 سال آینده خود را نشان دهد ولی متاسفانه مصرف بی‌رویه آب مخصوصا در بخش کشاورزی به میزان 90 درصد آب تجدیدپذیر و برداشت بیش از 110 میلیارد متر مکعب از مخازن آب زیرزمینی با حفر چاه‌های غیرمجاز و کاهش بارندگی‌ها، بحران آب را جلو انداخت و در حال حاضر کشور با ورشکستگی آب مواجه شده است. بدون شک مهمترین عامل ایجاد این بحران فقدان مدیریت حوضه آبریز و بی‌توجهی به این مهم بوده است که اگر تقسیم‌بندی سیاسی کشور با تقسیم‌بندی اکولوژیک همخوانی داشت با همین میزان آب و استفاده از ساز و کارهای حکمرانی آب، کم‌آبی کمتر خود را نشان می‌داد.