در ستایش حجاب

  محمود نبی زاده- حجاب باعث تقویت شخصیت زنان شده و جایگاه آنان را در جامعه ارتقا می‌بخشد، به طوریکه جامعه با بانوان محجبه بعنوان یک انسان شایسته و نمونه برخورد می‌نماید و با بانوان غیر محجبه با در نظر گرفتن زیبایی آنان با آنان برخورد می‌کنند نه با در نظر گرفتن شخصیتشان.
خداوند عفاف و حیا را براى زن جزو خصلت وجودى او قرار داده است. از این رو همه زنان مسلمانى که داراى فطرت پاک هستند داراى این خصلت هستند. عفاف، روح پوشش است و پوشش کالبد آن، عفاف، فلسفه حجاب است و حجاب، تضمین کننده عفاف و حیاست.
سیره عملی بانوانی از اهل بیت (ع) مانند حضرت زهرا، حضرت زینب و حضرت معصومه نشان دهنده این است که آنان لحظه لحظه حیات شان را به ارائه کامل‌ترین و بهترین الگوی عملی عفاف و حجاب و غیرتمندی بر این فضیلت اخلاقی پرداخته اند.
در حدیثی از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: لَا یَصْلُحُ لِلْجَارِیَةِ إِذَا حَاضَتْ إِلَّا أَنْ تَخْتَمِرَ إِلَّا أَنْ لَا تَجِدَه؛ (دختر بایستی باید بعداز بلوغ خمار [روسری]بر سر نهد مگر اینکه قادر به تهیه آن نباشد). شبیه به این روایت از آن امام، این بیان نیز نقل شده است که: «بر دختری که به سن بلوغ می‌رسد، روزه و حجاب واجب است».
همچنین حجاب پیوند تنگاتنگی با مقوله «عفت و حیاء» دارد چرا که با رعایت حجاب است که این گوهر‌های اخلاقی به دست می‌آید. طبق فرمایش حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) (نیکوترین پوشش دین حیا است)؛ «أَحْسَنُ مَلَابِسِ الدِّینِ الْحَیَاء».
هیچ دینی به اندازه اسلام زن را زیبا و ارزشمند توصیف نکرده است و قرآن کریم این حکم الهی را به نحو مطلوب، تبیین و سیره قرآنی معصومین (ع)، آن را به بهترین شکل به منصه ظهور و اجراء رسانده است.
از جمله راهکارهای اسلام برای پیشگیری از جرائم اخلاقی و آسیب‌های اجتماعی رعایت حجاب و پوشش اسلامی است. اسلام به عنوان آخرین و کامل ترین دین الهی لباس را مایه زینت معرفی نموده و لزوم پوشش زنان را به دور از هرگونه افراط و تفریطی به جامعه انسانی ارزانی داشته است. حفظ حریم زن باعث مصونیت او می‌شود و اولین اثر را بر آرامش روحی او دارد و در سایه محفوظ ماندن این حریم بین خود و نامحرم، احساس امنیت می کند.
امیرالمؤمنین حضرت علی (ع) در نامه ۳۱ نهج البلاغه می فرماید «زنان را در پرده حجاب نگاهشان دار تا نامحرمان را ننگرند، زیرا که سخت گیری در پوشش، عامل سلامت و استواری آنان است» درواقع حجاب، محدودیتی برای مردان هوسران و مصونیتی برای زنان عفیف محسوب می شود.
حجاب زمینه های فساد را از بین می‌برد و از این طریق نقش خود را در سلامت جسمی افراد ایفا می کند. اگر در جوامع بشری حجاب و پوشش بانوان رعایت شود، به طور قطع در جلوگیری از بسیاری جرائم موثر خواهد بود و جوامع با ناهنجاری‌ها روبه‌رو نخواهند شد. زیرا هر آنچه که دامنه فساد را در جوامع انسانی گسترده سازد، تهدیدی برای امنیت جامعه محسوب می‌شود.
زنان با توجه به شرایط روحی و جسمی که از آن برخوردارند و با وجود نقش‌هایی که بعضاً در جامعه ایفا می‌کنند، حس امنیت در آنان بیش از مردان احساس می‌شود. یکی از مؤلفه‌هایی که در تحقق امنیت به ویژه در جوامع اسلامی حائز اهمیت است، نحوه پوشش و نوع حجاب مورد استفاده زنان جامعه است. زنان با رعایت حجاب شرعی، حس امنیت را در خود و سایر زنان به وجود می‌آورند و معمولاً نسبت به زنان بی‌حجاب کمتر مورد تعرض قرار می‌گیرند و داشتن حجاب شرعی مانع از بزه‌ دیدگی آنان می‌شود.
خداوند در آیه ۵۹ سوره احزاب می‌فرماید «ای پیامبر به همسران و دخترانت و زنان مومنان بگو جلباب‌های (روسری‌های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند، این کار برای اینکه (از کنیزان و آلودگان) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است ...». در تفسیر علی بن ابراهیم در شأن نزول این آیه چنین آمده است «آن ایام زنان مسلمان به مسجد می‌رفتند و پشت سر پیامبر(ص) نماز می‌گذاردند، هنگام شب موقعی که برای نماز مغرب و عشاء می‌رفتند، بعضی از جوانان هرزه و اوباش بر سر راه آن‌ها می‌نشستند و با مزاح و سخنان ناروا آن‌ها را آزار می‌دادند و مزاحم آنان می‌شدند، آیه فوق نازل شد و به آن‌ها دستور داد حجاب خود را به طور کامل رعایت کنند تا به خوبی شناخته شوند و کسی بهانه مزاحمت پیدا نکند».