درمان با خرید آزاد دارو؟

 محدودیت‌های انتقال ارز دارو و تجهیزات پزشکی، انباشت بدهی‌های دولت به زنجیره تأمین و کاهش نگران‌کننده ذخایر دارویی؛ محور هشدارهایی است که این روزها از زبان مسوولان حوزه دارو شنیده می‌شود.
دارو همچنان برای مردم تامین است، اما نفس زنجیره تأمین به شماره افتاده است؛ ارزی که تخصیص یافته اما منتقل نمی‌شود، بدهی‌هایی که ماه‌هاست تسویه نشده و ذخایری که روز به روز آب می‌روند. هشدارهای صریح مسئولان نیز حاکی از آن است که اگر گره نقدینگی و انتقال ارز باز نشود، کمبود دارویی در سه ماه پایانی سال اتفاقی قابل پیش‌بینی است...
 محدودیت‌های انتقال ارز دارو و تجهیزات پزشکی، انباشت بدهی‌های دولت به زنجیره تأمین و کاهش نگران‌کننده ذخایر دارویی؛ محور هشدارهایی است که این روزها از زبان مسوولان حوزه دارو شنیده می‌شود. درهمین راستا، دکتر مهدی پیرصالحی رئیس سازمان غذا و دارو، با اشاره به تشدید مشکلات ارزی در ماه‌های اخیر، صراحتا اعلام کرده که عقب‌افتادگی در پرداخت‌های ارزی و ریالی، صنعت دارو را در شرایطی حساس قرار داده است؛ او گفته است:« بدهی‌های ارزی قابل توجهی به تأمین‌کنندگان خارجی وجود دارد که حل آن نیازمند همراهی جدی دولت، مجلس و سایر ارکان تصمیم‌گیر است.»
پیرصالحی ضمن عذرخواهی از مردم بابت کمبود حتی «یک قلم» دارو، تأکید کرده است که سازمان غذا و دارو خود را پاسخگو می‌داند، اما واقعیت این است که بدون اصلاح قیمت دارو و تجهیزات پزشکی در شرایط تورمی، امکان تداوم فعالیت پایدار تولیدکنندگان وجود ندارد. به گفته او، اگر اصلاح قیمت‌ها در سال‌ گذشته انجام نمی‌شد، بخش قابل توجهی از صنایع دارویی کشور امروز از چرخه تولید خارج شده بودند.
از نگاه سیاستگذاران دارویی، در اقتصادی که با تورم مزمن و نوسانات ارزی مواجه است، تثبیت قیمت دارو به معنای انتقال فشار مستقیم به تولیدکننده و در نهایت تهدید امنیت دارویی کشور است. بنابراین اصلاح قیمت نه یک انتخاب، بلکه ضرورتی برای حفظ تولید داخل و جلوگیری از تعطیلی خطوط تولید است؛ ضرورتی که البته بدون جبران به‌موقع از سوی بیمه‌ها، می‌تواند فشار مضاعفی بر زنجیره تامین و تولید و البته مردم وارد کند.
همچنین در شرایطی که بسیاری از بیماران از افزایش مداوم قیمت دارو و کمبود اقلام ضروری درمانی گلایه دارند، بررسی میدانی خبرنگار ایلنا در داروخانه‌های تهران نشان می‌دهد گرانی دارو، پوشش ناکافی بیمه‌ها و نبود داروی اصل، بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن و صعب‌العلاج را با فشارهای اقتصادی و درمانی جدی مواجه کرده است.
روایت بیماران نشان می‌دهد که گرانی دارو، کمبود و نوسان کیفیت داروها، فشار اقتصادی و سردرگمی بیماران را به یک معضل جدی تبدیل کرده است. افزایش مداوم قیمت‌ها، نبود داروی اصل یا برند مشخص، مسیرهای طولانی برای تهیه دارو و پوشش ناقص بیمه‌ها، بیماران را به خرید آزاد دارو و تحمل هزینه‌های سنگین مجبور کرده است.