زمانه به هوش بودن

 فرهنگ منتظریان- طبق مطالعات انجام‌شده، هوش مصنوعی قرار نیست رشدش را متوقف کند و هر سال به‌شکل چشم‌گیری گسترش می‌یابد؛ اما دقیقاً هوش مصنوعی چیست؟ آیا واقعاً در آینده برای بشر مفید خواهد بود؟زیاده روی در هر چیزی خطرناک است و هوش مصنوعی نیز از این قاعده مستثنی نیست. علم و مهندسی ساخت ماشین های هوش مصنوعی است که به آن اهمیت بخشیده است. به منظور شبیه سازی هوش انسانی، ماشین ها که بیشتر سیستم های رایانه ای هستند، برای اهداف خاصی برنامه ریزی می شوند.
ماشین ها بر اساس داده های ذخیره شده پیشین، تصمیم گیری می کنند. الگوریتم ها، احتمال خطا و اشتباه را کاهش می دهند. در این فرآیند، پیچیده ترین و دشوارترین مسائل، بسیار سریع و بدون کوچکترین اشتباهی حل می شوند و این یک موفقیت بزرگ محسوب می شود. سازمان های تجاری برای تعامل با کاربران خود، از دستیارهای دیجیتال استفاده می کنند، این امر به آنها کمک می کند تا به شدت در زمان صرفه جویی کنند. از سویی استفاده از هوش مصنوعی برای کاربران این مشاغل و تجارت ها نیز بسیار جذاب و رضایت بخش است، چرا که در زمان آن ها نیز صرفه جویی می شود. این ماشین ها به نحوی برنامه ریزی شده اند که به بهترین وجه ممکن به کاربر خدمت رسانی کنند.
هوش مصنوعی خطرات بالقوه زیادی دارد، با گسترش و توسعه قابلیت‌های هوش مصنوعی، خطرات مرتبط با آن افزایش می‌یاد. در اینجا پنج خطر فراگیر هوش مصنوعی آورده شده است.
۱. عدم قابلیت ردیابی پیاده سازی هوش مصنوعی:از منظر مدیریت ریسک، ما اغلب با فهرستی از سیستم‌ها و مدل‌هایی که شامل هوش مصنوعی هستند شروع می‌کنیم و استفاده از حوزه ریسک به ما امکان می‌دهد خطرات هوش مصنوعی را ردیابی، ارزیابی، اولویت‌بندی و کنترل کنیم.
متأسفانه محبوبیت روزافزون این فناوری به طور کلی به این معنی است که به طور فزاینده‌ای خارج از حیطه اختیارات تیم رسمی IT پیاده سازی می‌شود و مطالعه‌ای توسط McAfee بیان می‌کند که ۸۰ ٪ از کارمندان سازمانی از برنامه‌های بدون گواهی SaaS (نرم افزار به عنوان سرویس) در محل کار استفاده می‌کنند.
۲. وارد شدن سوگیری برنامه‌ای در تصمیم گیری:یکی از مخرب‌ترین خطرات هوش مصنوعی وارد کردن سوگیری به الگوریتم‌های تصمیم گیری آن است. سیستم‌های هوش مصنوعی از مجموعه داده‌هایی که بر اساس آن‌ها آموزش دیده اند یاد می‌گیرند. بسته به نحوه وقوع این تجمیع، این احتمال وجود دارد که مجموعه داده‌ها ممکن است مفروضات را منعکس کند. این سوگیری‌ها می‌توانند بر فرآیند تصمیم گیری در سیستم تأثیر بگذارند.
۳. منابع داده و نقض حریم خصوصی:با پیش‌بینی شرکت بین‌المللی داده که دامنه داده‌های جهانی از ۳۳ تریلیون گیگابایت در سال ۲۰۱۸ به ۱۷۵ گیگابایت تا سال ۲۰۲۵ افزایش خواهد یافت، حجم عظیمی از داده‌های ساختاریافته و بدون ساختار در اختیار شرکت‌ها قرار می‌گیرد تا آن‌ها را استخراج و پردازش کنند.
۴. الگوریتم‌های جعبه سیاه و عدم شفافیت:هدف اصلی بسیاری از سیستم‌های هوش مصنوعی پیش‌بینی است و به همین دلیل الگوریتم‌ها می‌توانند آنقدر پیچیده باشند که حتی کسانی که الگوریتم را ایجاد کرده‌اند نمی‌توانند توضیح دهند که چگونه متغیر‌ها با هم ترکیب می‌شوند و به پیش‌بینی منتج می‌رسند و همین عدم شفافیت دلیل برخی از مراجع است.
۵. مسئولیت قانونی مشخص نیست:با توجه به خطرات بالقوه هوش مصنوعی که تاکنون مورد بحث قرار گرفت، این نگرانی‌ها منجر به پرسش مسئولیت قانونی می‌شود. اگر یک سیستم هوش مصنوعی با الگوریتم‌های فازی طراحی شده باشد و یادگیری ماشینی اجازه می‌دهد تا تصمیم گیری خود را بهبود بخشد، چه کسی از نظر قانونی مسئول نتیجه است؟