اهمیت وحدت ملی

 مرتضی بخشی- مسلماٌ اهمیت وحدت ملی و اتحاد جامعه برای مردم هر کشور از جایگاه خاصی برخوردار است. بدون وحدت ملی، بقاء و حیات کشور و ملت، امکان پذیر نیست . پرواضح است که عوامل گوناگونی و متعددی در ایجاد وحدت ملی مؤثر هستند .
ترکیب واژه اتحاد ملی ترکیبی اجتماعی سیاسی است؛ به بیان دیگر با وجود ورود نتایج مثبت آن به تمامی عرصه های حیات جامعه ملی (ملت دولت) و مجموعه های انسانی (شهروندان) و حتی ورود نهایی نتایج آن در عرصه حیات فردی تک تک آحاد ملت نقطه، عزیمت تجلی آن یا منزلگه بروز آن را باید در عرصه اجتماعی سیاسی دنبال کرد و در تعریف آن از ادبیات سیاسی سود جست.
به نظر می رسد، وحدت  از دو ویژگی و مختصه اساسی برخوردار است: الف) یگانگی درونی ب) پیوستگی بیرونی. یگانگی درونی در این معنا به یک نقطه تشابه اشاره دارد که موجب ایجاد بنیاد عمیقی برای پیوستگی های عینی است. در لسان قران کریم آنگاه که گفته می شود: «واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقوا»، به واقع و در ادبیات مورد نظر ما به همین نکته اشاره دارد که می تواند پایه مستحکم وحدت باشد و اتحاد بدون آن بدون منزلگه و جایگاه است.
پیوستگی بیرونی در این منظر متوجه خط تداوم آن یگانگی درونی در عرصة حیات جمعی برای رسیدن به هدف یا اهداف تعریف شده فردی و اجتماعی و ملی پذیرفته شده است. از همین رو یک ملت با حصول به یگانگی درونی وتسری آن به لایه های بیرونی در قالب پیوستگی های اجتماعی و بسط آن در تمامی ساحت ها و عرصه ها و حوزه ها و وجوه جامعه ملی می تواند به اتحاد ملی دست یابد.
باید میان وحدت و اتحاد تمایز قائل شد و در عین همنشینی و ارتباط میان آنها، اتحاد را محصول عینی و عملی وحدت در معنای فوق دانست. اتحاد که معادل فارسی alliance است از معنای تعریف شده ای برخوردار است که با اندکی بازآفرینی مفهوم فوق را می رساند. این مفهوم نیز از دو خصلت و ویژگی اساسی بهره برده است. اتحاد به عنوان انعکاس بیرونی و عملی وحدت از دو مختصه: وحدت درونی و توافق رسمی برخوردار است.
در اینجاست که وجوه دوگانه وحدت یعنی یگانگی درونی و پیوستگی بیرونی توافق معنی داری را بین اجزاء مورد نظر ایجاد می کند که نوعی پیوند معنوی (درونی) را در لایه لایه های حیات اجزاء تسری می بخشد و انعکاس بیرونی آن را در توافقات رسمی برای ایجاد اتحادها و ائتلاف ها به نمایش می گذارد.
اگر ملت به جمعیت تعریف شده در داخل مرزهای ترسیم شده رسمی اشاره می کند که در فرهنگ، مذهب، زبان و قومیت مشترکی که تداوم تاریخی قدرتمند دارند سهیم هستند، وحدت ملی اشاره به یگانگی درونی و پیوستگی برونی آنها بر حول این مشترکات تاریخی قدرتمند دارند که به دنبال اتحاد در عرصه حیات اجتماعی سیاسی خود برای افزایش قدرت در راستای حصول به اهداف تعریف شده ملی می باشند.
این امر در اغلب اعضای جامعه ملی خود را به صورت اولیه هویت دسته جمعی و اجتماعی به نمایش می گذارد و در مرحله تکاملی خود هم حامل اراده ملی و هم تولید کننده و تزاید بخش قدرت ملی می شود. هنگامی که این دو مفهوم درهم تنیده وحدت و اتحاد با باز تعریف فوق با یکدیگر پیوند می خورند؛ ترکیب فوق العاده نیرومندی را از مشروعیت و کارایی برای آن ملت و به ویژه حکومت برخاسته دولت و نخبگان از درون آن ملت فراهم خواهد ساخت تا در پرتو آن به اهداف تعریف شده آن ملت دست یابند.