باز شدن درهای صنعت نفت

 کاظم دلداری- بر اساس آمارهای بین‌المللی و اعلام مسوولان، تولید نفت ایران در مدار صعودی قرار گرفته و آنطور که کارشناسان می‌گویند رسیدن به اعداد بالاتر نیز چندان دور از ذهن نبوده اما نیازمند زیرساختهایی است که دستیابی به آن چندان دشوار نیست.
بر اساس گزارش سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) تولید نفت خام  در ماه ژوئیه (تیرماه - مردادماه) با افزایش ۲۳۴ هزار بشکه‌ای از ۲۸ میلیون بشکه گذشت. عربستان با تولید روزانه ۱۰ میلیون و ۵۸۵ هزار بشکه، عراق با تولید روزانه ۴ میلیون و ۴۳۴ هزار بشکه و امارات با تولید روزانه ۳ میلیون و ۸۳ هزار بشکه، تولیدکنندگان بزرگ اوپک هستند. در این بین ایران در ماه ژوئن ۲ میلیون و ۵۷۵ هزار بشکه نفت خام تولید کرده که ۳۱ هزار بشکه بیشتر از ماه مه (خردادماه – تیرماه) بوده است.
صنعت نفت ایران در طول دهه‌های گذشته همواره برای حرکت توسعه‌ای خود نگاه به خارج داشته که تا حدودی با توجه به ماهیت سرمایه‌بر بودن بالا و سطح بالای تخصص‌های فنی و مهندسی این صنعت و کیفیت پایین ظرفیت‌های داخلی در این حوزه‌ها طبیعی به نظر می‌رسد. اما واقعیت این است که شرایط سیاسی حاکم بر کشور در طول دهه‌های اخیر که همواره آن را در وضعیت حساس، بی‌ثبات و ناپایدار قرار داده، سبب شده نه شرکت‌های نفتی داخلی ریسک بهره‌گیری از ظرفیت‌های داخلی را حتی به قیمت به‌تأخیر افتادن توسعه طرح‌ها و ازدست‌رفتن فرصت‌های اقتصادی، بپذیرند و نه بانک‌ها، شرکت‌ها و فعالان اقتصادی جرأت و ریسک حضور در طرح‌های توسعه‌ای صنعت نفت را قبول کنند، بنابراین ایجاد پیوند میان ظرفیت‌های داخلی و صنعت نفت نیازمند جرأت و شجاعت در سطح کلان بوده که کمتر می‌توان آن را سراغ گرفت. تداوم شرایط تحریمی و تأخیر طولانی در اجرای طرح‌های توسعه‌ای به‌ویژه در بخش بالادستی، به اجبار زمینه پیوند میان ظرفیت‌های داخلی و صنعت نفت را در سال‌های اخیر فراهم کرده که این موضوع با توجه به اعتقاد نسبی مدیران اقتصادی و نفتی در دولت سیزدهم به تحقق آن، با انگیزه و جدیت بیشتری دنبال می‌شود.
بنابراین باز شدن درهای صنعت نفت به روی شرکت‌ها و بنگاه‌های مالی و صنعتی کشور با لحاظ هزینه‌های آن، اتفاق قابل دفاع، بزرگ و لازمی برای صنعت نفت محسوب می‌شود، اما این اتفاق برای ارتقای توان رقابتی صنعت نفت و کاهش آسیب‌پذیری‌های آن کافی به نظر نمی‌رسد.
توسعه صنعت نفت در گرو فعال‌ بودن و فعال‌ شدن توأمان ظرفیت‌های داخلی و خارجی صنعت نفت است. بدون بهره‌گیری از ظرفیت‌های مالی، فنی و مدیریتی بین‌المللی، ظرفیت‌های داخلی امکان ظهور و بروز در صنعت نفت ندارند. در مقابل با فعال‌ شدن ظرفیت‌های بین‌المللی، ظرفیت‌های داخلی از طریق مشارکت در طرح‌های توسعه‌ای، می‌تواند از توان رقابتی بالایی برخوردار شود. علاوه‌ بر این، مشکل اصلی کنونی صنعت نفت فقط منابع مالی نیست، بلکه مهم‌ترین متغیر در توان رقابتی صنعت نفت ایران، فناوری‌های نوین است که با توجه به عبور عمر میدان‌ها و چاه‌های نفت و گاز از نیمه و تقلیل فشار چاه‌های نفت و گاز، اهمیت بالایی دارد، بنابراین اگرچه در کوتاه‌مدت و به‌صورت موقت فعال‌ کردن ظرفیت‌های داخلی برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای واجد اهمیت است، اما توسعه صنعت نفت در بلندمدت و با اهداف توسعه‌ای و پیشرانی، مستلزم فعال‌ کردن شرکت‌های خارجی برای حفظ و ارتقای جایگاه ایران در صنعت جهانی انرژی‌های هیدروکربوری، افزایش توان رقابتی در برابر دیگر کشورهای تولیدکننده نفت و گاز، حفظ جایگاه در سازمان‌های بین‌المللی و مهم‌تر بالا بردن قدرت چانه‌زنی در معادلات و تعاملات سیاسی و امنیتی بین‌المللی است.
اقدامات چاه‌محور از جمله عملیات ترمیمی و تعمیری روی چاه‌های تولیدی نفت با انجام حدود ۱۸۰۰ عملیات درون‌چاهی، عملیات حفاری و به مدار تولید آوردن ۱۳ حلقه چاه در میدان آزادگان جنوبی و رساندن تولید این میدان از ۸۰ به ۱۰۳ هزار بشکه در روز، تعمیرات اساسی تاسیسات سطح‌الارضی تولید نفت و گاز و آمادگی کامل جهت بازگشت به تولید حداکثری با انجام حدود ۲۵۰ مورد تعمیرات اساسی، تعمیرات اساسی خطوط انتقال نفت خام مربوط به ۲۳۰۰ کیلو متر خط لوله، نصب پمپ‌های درون چاهی در میادین آبان، پایدار غرب، سروش و نوروز، بهینه‌سازی سیستم فرازآوری با گاز برای ۸۰ حلقه چاه در غرب کارون و بازسازی و تعمیر خطوط لوله جریانی انتقال نفت از چاه‌ها به مبادی مصرفی پالایشگاه‌های داخلی و ترمینال‌های صادراتی از جمله اقداماتی است که از مهر سال گذشته تا کنون در دولت سیزدهم انجام شده و افزایش ظرفیت تولید نفت را به دنبال داشته است.