صفحه آخر
در دوران کرونا دیگر خبری از سلبریتیها نبود، آنان که به واسطه حضور در تئاتر هم کسب درآمد میکردند. حالا فقط بچههای عاشقی بودند که بر سر جان خود قمار میکردند. این جملات بخشی از صحبتهای مریم منصوری است که این روزها نمایش «آمده بودیم اینجا بمیریم» را روی صحنه میبرد. او از عشق بچههای جوانی گفت که در سختترین دوران، چراغ تئاتر را روشن نگه داشتند و تاکید کرد به جای ریسک کردن و منتظر ماندن، ترجیح داده نمایش خود را در مقطعی دشوار روی صحنه ببرد تا این کار به سرانجام برسد و در روندی فرسایشی گرفتار نیاید. منصوری با یادآوری آسیبهای فراوانی که کرونا به تئاتر وارد کرده است، گفت: از میان همه هنرها، کرونا بیشترین آسیب را به تئاتر زد چراکه لازمه اجرای تئاتر به عنوان هنری زنده، حضور همزمان گروه اجرایی و تماشاگر است و این ویژگی منحصر به فرد تئاتر است. این کارگردان سپس از دلتنگی بچههای تئاتری برای صحنه هم سخن گفت و افزود: در این مقطع که با تعطیلی اجباری تئاتر رو به رو بودیم، بچههای تئاتری واقعا دلتنگ بودند، بخشی از این دلتنگی به دلیل بیکاری طولانی مدت آنان بود و بخشی هم به خاطر اینکه اصولا دلشان برای صحنه و اجرا تنگ بود. به همین دلیل همه ما که در این دوره کار کردیم، میدانستیم با تماشاگران پرشمار و فروش عجیب و غریبی رو به رو نخواهیم شد ولی ترجیح دادیم بیش از این از صحنه دور نمانیم. منصوری تاکید کرد: کسانی که در این دوره کار کردند، خیلی عاشق بودند. آنان نشان دادند با تمام وجودشان تئاتر را دوست دارند، آنقدر که حاضرند با جانشان قمار کنند ولی جالب است که در این مقطع، خبری از سلبریتیها در تئاتر نبود، کسانی که با حضور روی صحنه کسب درآمد میکردند و همین موضوع هم نشان داد صندلیهایِ پرِ سالنهای تئاتر الزاما دلیلی بر عیار بالای هنری نیست.