جامعه
یک فعال محیط زیست با اشاره به اینکه اکنون بیش از ۷۰۰ سد بزرگ در کشور وجود دارد، گفت: تداوم روند فعلی سد سازی در کشور باعث از بین رفتن منابع جبران‌ناپذیر و با ارزش آب، مصب رودخانه‌ها و زیر آب رفتن صدها روستا، مراتع، مزارع، هزاران آثار تاریخی و میراث فرهنگی و طبیعی می‌شود. عباس محمدی با بیان اینکه اکنون درخصوص منابع آب کشور با بحران روبه‌رو شده‌ایم، گفت: طی ۲۰ سال گذشته بسیاری از تالاب‌های کشور که یکی از با ارزش‌ترین منابع آب محسوب می‌شوند را براثر مدیریت نادرست آب و سدسازی‌های بی‌ضابطه از دست داده‌ایم و تداوم این روند می‌تواند منجربه بیکار، بی‌خانمان و آواره شدن هزاران نفر از مردم ایران شود. وی درباره وضعیت سدسازی در کشور اظهار کرد: پیش از سال ۵۷ حدود ۲۳ تا ۲۴ سد بزرگ در ایران با ظرفیتی حدود ۲۵ میلیارد متر مکعب وجود داشت و اکنون این میزان به بیش از ۷۰۰ سد بزرگ با ارتفاع بیش از ۱۵ متر، ده‌ها سد کوچک تر و هزاران سد بسیار کوچک تر از جمله آب‌بند، سیل بند یا گابیون رسیده است. مجموع سدهای موجود در کشور اکنون حدود ۴۵ میلیارد متر مکعب گنجایش دارد. مدیر گروه دیده‌بان کوهستان در ادامه خاطرنشان کرد: حتی در صورتی که بپذیریم سدسازی امری ضروری و مفید است شاهد افراط بی‌مانندی در زمینه ساخت و ساز، بتن‌ریزی و تعویض مسیر رودخانه‌ها به‌منظور احداث سد در کشور هستیم به‌طوری که دستکاری در سامانه رودخانه‌ها بسیار شدیدتر از آن مقدار آبی است که به گفته وزارت نیرو قرار است مدیریت شود و این مدیریت منابع آب به هیچ عنوان تناسبی با حجم ساخت و سازها ندارد. وی با اعتقاد بر اینکه پروژه‌های سدسازی نه‌بخاطر مدیریت منابع آب ، بلکه بیشتر به‌خاطر درآمدزایی و بیکار نماندن شرکت‌های سدسازی پیش‌می‌رود، گفت: پروژه‌های سدسازی ، پروژه‌هایی هستند که بودجه ملی برای آن‌ها صرف می‌شود اما میزان هزینه و بازدهی آن‌ها نسبت به سرمایه‌گذاری و آسیب‌هایی که به محیط زیست، منابع ملی، منابع آبی و... رسانده است، بسیار ناچیز است.