ضرورت شناخت میراث ناملموس

 تراب فخیمی- مهم است که میراثمان را بشناسیم و از آنها حفاظت کنیم. این میراث ارزش ویژه‌ای دارند و تا دوران ما خودشان را رسانده‌اند تا پیامی از گذشته را به گوشمان برسانند. بر ما هم لازم است که آنها را به نسل‌های بعدی انتقال دهیم. یراث فرهنگی ناملموس یا میراث معنوی هر کشور ارزشمندترین گنجینه‌های فرهنگی مردم آن کشور است که ریشه در تمدن و تاریخ آن کشور دارد. این میراث گستره وسیعی از هنرهای بومی، آیین‌های سنتی، جشن‌ها و مراسم ملی، مهارت‌های دستی و فرهنگ شفاهی مردم یک کشور را شامل می‌شوند.
در مارس ۲۰۰۱، میزگرد تخصصی به منظور تهیه تعریف عملیاتی از اصطلاح «میراث ناملموس» در تورین تشکیل شد. یونسکو مجموعه‌ای از نظرسنجی‌ها را به کمیسیون‌های ملی کشورهای عضو، سازمان بین دولتی و سازمان‌های غیردولتی انجام داد که مربوط به اصطلاحات مختلف مورد استفاده و قوانین ملی موجود در زمینه میراث ناملموس بود. با استفاده از نظرات بیان شده در کنفرانس واشینگتن و بر اساس نتایج نظرسنجی‌ها، تعریف جدیدی از میراث ناملموس، به عنوان فرایندهای یادگیری مردمی به همراه دانش، مهارت‌ها و خلاقیتی که توسط آنها، محصولی که ایجاد می‌کنند، اطلاع‌رسانی و منابع، فضاها و سایر جنبه‌های اجتماعی و طبیعی لازم برای پایداری آنها توسعه می‌یابد. این فرایندها تداوم نسل‌های گذشته را برای جوامع زنده فراهم می‌کنند و برای هویت فرهنگی و همچنین برای محافظت از تنوع فرهنگی و خلاقیت بشریت مهم هستند. اهداف اصلی آن حفظ آثار انسانی که ممکن است برای همیشه ناپدید شوند، ارائه یک هنجار جدید بین‌المللی در مورد حفاظت از میراث ناملموس، معرفی و شناخت در سطح جهان، تقویت هویت، اجازه دادن به همکاری اجتماعی درون گروه‌ها و بین گروه‌ها، اطمینان از تداوم تاریخی، ترویج تنوع خلاق بشریت و تسهیل دسترسی به ثمرات این خلاقیت است.
ویژگیهای میراث معنوی :1 - میراث معنوی تکرار ناپذیر ند2- بدلیل ایجاد آنها در زمانی مختص به خود قابلیت ساخت آثاری با ویژگیهای عین آنها یا مانند آنها وجود ندارد3 - بدلیل انتقال نوع و ماهیت آثار فرهنگی اساسا غیر قابل جایگزینی هستند4 - امکان انتقال فرهنگی و هویتی میراث فرهنگی متصور نیست .5 - موجب هویت بخشی به ملتی می شود که در گذشته آن این آثار ساخته شده اند پس به این ملت هویت می بخشد .6 - شناخت آنها باعث ترسیم مسیر زندگی ایندگان و مطالعه درباره زندگی گذشتگان می گردد .
میراث فرهنگی و معنوی شامل آثار باقی مانده از گذشتگان است که نشانگرحرکت انسان در طول تاریخ بوده و با شناسایی آن زمینه شناخت هویت و خط حرکت فرهنگی او میسر می گردد و از این طریق زمینه های عبرت برای انسان فر اهم می گردد .
موضوع حراست وصیانت از میراث معنوی اولین بار در سال 1989 در قالب پیشنهاداتی در سازمان ملل به منظور نگهداری و پشتیبانی از فرهنگ های سنتی در جهان مطرح شد با هدف اشنا نمودن ملتهای جهان با ابعاد گوناگون فرهنگ ها و رسوم ، سازمان یونسکو در سال 1998 در قالب اجلاسی که در شهر مراکش برگزار شداقدام به شناسایی میراث معنوی جهان نمود که پس از بررسیهای فراوان در سال 2001 اولین فهرست از آثار و میراث معنوی کشورها به سازمان ملل ارائه شد از آن پس هر از چند گاهی در قالب مجمع عمومی جلسات تشکیل و مصوبه هایی با اهداف فوق به تصویب میرسد .
اثار فرهنگی و تاریخی بطور کلی به دو دسته تقسیم می شوند :الف) اموال غیر منقول : مانند عرصه ی باستانی یا تاریخی ، سازه ها و اثار مذهبی ، محله های تاریخی ، محیط های مسکونی شهری و روستایی ، ویرانه های تاریخی و بقایای باستانی مدفون در خاک که ماهیتا قابل نقل و انتقال  نمی باشند .ب) اموال منقول : که به لحاظ فرهنگی و شناخت سنت های گذشتگان و نوع زندگی آنها بسیار با اهمیت تلقی می شوند در رده اموال قابل نقل و انتقال تعریف می شوند همچون تمامی اشیاء کشف شده و آثار زیر خاکی که در محوطه های باستانی و تاریخی کشف میشوند .